kalemine
 |
| Şiirlerime dokunamıyorum artık
Oysa ki mısralarımdı BENİ ayakta tutan Canım yandığında ya da özlediğimde SENİ yüreğimdeki dizelere tutunurdum…  Kağıtlarım sağır ve dilsiz kalmalı… Yüreğimde can bulan yangındır toz duman olmuş devasız bir yaradır !!! 
Kan rengine boyanmış günlerimi aydınlığa çevirecek bir kapı arıyorum
O kapıdan girip bir daha ardıma bile bakmamak
Koşar adım yaklaşmak nihai sona 
Sen hep yaşa sevdiğim…Hep mutlu ol…
Ölümün yakıcı zehri ve dayanılmaz hüznü dokunmasın yüreğine…
Unutma sakın
BEN giderken senin payına düşen bütün hüzünleri can evime kilitledim!!!
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder